خاطرات من و ني ني

  قيافه بچه به كي رفته؟     اين مسئله كه بچه وقتي بدنيا مياد شكل كيه بحثيه كه به محض ديدن يه بچه دلمون مي خواد مطرحش كنيم! نمي دونم چه لزومي داره؟ هيچكي نيست بگه آخه بچه چند وقت اول روز به روز هي شكلش عوض ميشه چه اصراري هست به يك نتيجه فوري بخوايم برسيم كه حالا شكل كي شده!   يه مطلب ديگه اينكه حالا برفرض ثابت شد شكل كيه!خب كه چي؟مثلا اگه همه با اكثريت آرا  بگن شكل باباشه مثلا بايد چي بشه؟مثلا باباش خوشحال بشه،مامانه ناراحت؟ يا برعكس؟ بد تر از همه اينكه بچه تازه متولد شده شكل هيچ كدوم نباشه! خب بعضي وقتها ما خودمون نمي فهميم ممكنه با يه حرف ساده دل كسي رو بشكنيم. يادمه يه بار توي يه جمعي...

كي اسمو انتخاب كنه؟   شما فكر مي كنيد كي حقشه اسم بچه رو انتخاب كنه؟ چه كسي يا بهتر بگم چه كساني؟ خب بعضيها فكر مي كنند حق مادره چون همه سختياش مال اونه!!!!!!!! بعضيا مي گن حق پدره!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! بعضيا مي گن بزرگترها احترامشون واجبه و حق پدر بزرگ بچه است! قديما رسم بود پدر بزرگ صفحه آخر قرآن اسم بچشو يا حتي نوه اش رو مي نوشت. يعني وقتي فكرشو بكنيم مي بينيم براي خودش بحثيه ها! و اما نظر من....... من فكر مي كنم بايد نظرات مختلف رو جمع كرد همه رو يك جايي نوشت و پدر و مادر بچه نهايتا بشينن با هم تصميم بگيرن كدومو انتخاب كنن. بهتر هم اينه كه مشخص نباشه هر اسم رو چه كسي پيشنهاد داده كه جبهه گيري نشه مثلا اگه م...

  ترس از بچه!   بعضيا از بچه مي ترسن.   يكي از بارداري مي ترسه   يكي از زايمان   يكي از وقتي كه بچه رو بذارن توي بغلش به بعد   يكي از دوران نوجووني و كنترل بچه   يكي از جووني كردن هاي بچه و مديريت رفتار بچه   يكي از ازدواج كردن بچه و انتخاب درست يا نادرست بچه   يكي از بعد ازدواج بچه كه مي ره يكي از اينكه بچه بعد ازدواج بتونه خوشبخت باشه يا نتونه   يكي از اينكه بچه آيا بچه دار ميشه يا نه   و...... همينجوري هي دلهره هست و نگراني و دلشوره.............   و همه اين نگراني ها يعني:       ...

...

  اصراف ممنوع ! هر كي يه نظري داره خب. منم خيلي روي اصراف كردن حساسم.اصلا شده وسواس برام.زجر مي كشم چيزي هدر بره.خسيس نيستم ها! اتفاقا ولخرجم.اما توي استفاده كردن از همه چي بي انصافي نمي كنم. با خودم فكر كردم موقعي كه ني ني بياد توي دلم خودمو به آب و آتيش نزنم كه يه سيسموني توپي داشته باشه. مامانم ميگه من بي عدالتي نمي كنم همون جور كه براي خواهرات بهترين سيسموني رو دادم براي تو هم همون كارو مي كنم.     و.......       اما من زير بار نمي رم. من عقيده ندارم كه مادر و پدر خانم بايد سيسموني بيارن چون اين يه تصميميه كه زن و شوهر مي گيرن خودشونم بايد به چشمشون ديده باشن از پس مخارجش...

انتخاب اسم اسم يه چيزيه كه يه رابطه تنگاتنگي با خود فرد پيدا مي كنه پس نبايد  ساده از كنارش گذشت. من شنيدم افرادي بودن كه به رابطه اسم و شخصيت اعتقاد كامل داشتند اما خودم نمي تونم نظري در اين مورد بدم.چون اطلاعاتي در مورد نظر اون افراد ندارم.   مي گن از وظايف پدر و مادر تعيين اسم نيكو براي بچه هاشونه. پس مهمترميشه قضيه!   اسم از نظر من بايد يه مشخصاتي داشته باشه:   1- اسم طوري نباشه كه بچه بعدا خجالت بكشه و بايد با دوره و زمونه نسل بعد ما كه نسل بچمونه تناسب داشته باشه. 2- اسم زيبا باشه و معني خوبي داشته باشه تا بچه به معني اسمشم افتخار كنه. 3- اسم توي لهجه هاي مختلف ...

  ***               اميد             *** تا حالا فكر كردين اگه به معناي واقعي اميدي در كار نبود چي مي شد؟   اصلا فكر كردن بهش يه جور نا اميديه! ولي خوب من فكر مي كنم اگه اميدي نبود زندگي جريان (به معناي جاري بودن ها نه فقط كلمه جريان) نداشت. راكد و بي معني............ بچه بدنيا مياد اگه اميدي نباشه مادر و پدر براي چي تمام سعيشونو بكنن كه همه چي خوب باشه؟ اگه يه سرماي كوچولو بخوره بدون اميد ......... اگه به سن مدرسه برسه بدون اميد اصلا چرا بره مدرسه؟ چرا ازدواج كنه؟ چرا بچه دار ...

من تحقيقات كردم ديدم توي كتابهاي روانشناسي نوشته بهترين تفاوت سني بين دو تا ني ني 2-3 ساله..... تصور كه مي كنم خيلي سخت بايد باشه . ديدم بعضيا چقدر سختي مي كشن با 2 تا بچه كوچيك. اما وقتي دقيق تر مي شم مي بينم محسنات زيادي داره. مثلا اينكه دوتاشون توي يه دوره با همه مراحل مختلف رشد و تربيت رو مي گذرونن و يه جور كمك هستند براي هم. وقتي بزرگ بشن خيلي به درد هم مي تونن بخورن. هم اينكه شايد براي بچه دوم اگه فاصله زياد بشه اون حوصله جووني رو آدم نداشته باشه و زياد مثل اولي نتونه اونجور كه دلش مي خواد تربيتشو پيش ببره. شايد بچه كه باشن راحت تر باشه اختلاف سني زياد بينشون اما هر چي بزرگتر بشن فاصله بينشون عميق تر ميشه. پس تصميم گرف...

از اون جايي كه من و باباي ني ني  فوق العاده  در قبال سلامتي خودمون و صد البته ني ني آيندمون  احساس مسئوليت مي كنيم،در نتيجه به خورد و خوراكمون خيلي اهميت مي ديم كه سالم باشه و مفيد.......حالا مي گم منظورم دقيقا چيه. مثلا من كه آدم اهل ميوه اي نبودم.الان چند ماهيه بالاجبار بايد قبل شام حتما يه ظرف پر انواع ميوه رو بخوريم.........   يا مثلا عرق كاسني شبي نصف استكان   قاووت يا همون قوتوي كرمان روزي يه قاشق   خرما با چايي به جاي قند   عسل حتما  هنگام صبحانه اگه نشد شربت عسل عصرانه   كندر هراز گاهي جويده مي شود...........اولش كه تلخه بعدش آدامس باحال ميشه زعفرون كه عشق منه ...